ویژه شهادت حضرت امام جعفر صادق (ع)

        دل گــــرفته یاد ایوان بقیع                                 دیـــده‌ای داریـــم گـــریان بقیع

        حیف بر خاکش بتابد آفتاب                               سایه‌ عرش است بر جان بقیع

امام صادق (ع) فرموده‌اند: هر مسلمانی که حاجت مسلمانی را روا کند، خدای متعال به او خطاب کند که: «ثواب تو به عهده من است و به غیر بهشت برایت راضی نباشم.» (اصول کافی، ج 3، ص 279)
 
بغضِ غریبی گلوی عالم را می‌فشارد و سنگینی داغی جان‌سوز، بر قلب زمین زخم می‌زند…
 
ملائک، کوچه پس‌کوچه‌های مدینه را در پیِ مرد بی‌نظیری می‌گردند که محضرِ مبارکش، منبع فیض آسمانی بود؛ اما چه سود که اینک خوشه‌های زهرآگینِ کینه منصور، قلب سپیدش را هزار پاره کرده است.
 
مدینه از برکت نفس او سبز می‌شد و آفتاب صداقت از منزلگاه اندیشه‌اش برمی‌تابید. با کلامش حق را بالنده می‌کرد و با قیامش در نیمه شب‌های تاریک و با کوله‌باری از هدیه، مستمندان و بینوایان را دلشاد می‌ساخت.
 
چهره‌ای دوست‌داشتنی، رفتاری سنجیده و متین، سینه‌ای انبوه از یقین و تلاشی گسترده در راه دین داشت…
 
لقبش صادق بود و تمام گفتار و احادیثش صادقانه. وقتی بزرگواری و صداقتش مثل آفتابِ اول صبح می‌درخشید، حتی کوردل‌ترین دشمن اهل‌بیت هم به سپیدی صفاتش گواهی می‌داد…
 
وقتی چشمه‌ی علم و دانش جعفری، بی‌امان می‌جوشید، خواه مسلمان بودند یا نه، از گرداگردِ عالم به محضر درسش می‌شتافتند. رۆسای مذاهب در محضرش زانوی ادب می‌زدند و سرکش‌ترین دشمنانِ خدا نیز، به مقام شامخ او اعتراف می‌کردند. اینک، چگونه شیعه به رئیس مذهب خود مباهات نکند؟ حال آنکه وسعت این مکتب الهی، شرق و غرب عالم را در زیر پرچم حقانیت خود گرد آورده است.
 
السلام علیك یا امام جعفر صادق (علیه‌السلام) …
 

شخصی به امام صادق (علیه‌السلام) عرض کرد: حسن خلق چیست؟ فرمود: اینکه فروتنی کنی و خوش‌سخن باشی و با برادرت، با خوشرویی برخورد کنی. (اصول کافی، ج 3، ص 162)